SAKLAMBAÇ OYNAYALIM MI? /SİNAN CEYLAN
KİTAP SAYISI:368
KİTAP YORUMUM: Gerçek aşklar bazen küçük iken başlar. Yaşarın da öyle olmuştu. Sevdiğini kaybetmemek adına alınan bisiklet aslında babasının çaldığı bisiklet anne ve babasının sonu olacaktı. Hatta Yaşarın da hayatını sonsuza kadar değiştirecek tamamen sevdiği kızı belki de kaybetmesine neden olacaktı.
Ailesinin katili onu da öldürebilirdi ve izini kaybettirip yurda yerleşmesinden başka da çaresi yoktu. Devletin gücü böyle durumlarda iyi ki var ama gerisi bireysel kişilerin eylemleri ile korkunç sonlara uzanabiliyor maalesef.
Yurtta ise yaşadıkları inanılacak gibi değil. Tabi ki medyadan duyduğumuz üzeri kapatılan bir çok gerçeği okuyunca iliklerinize kadar titriyor istem dışı ağlamak hatta kitaptaki kahramanları bulup saatlerce bağırmak, dövmek istiyorsunuz. Bu kitaptaki tüm olayların hatta daha fazlasının yaşandığını hepimiz biliyoruz ama maalesef bireysel olarak çokta bir şey yapılamıyor sadece yazmaktan başka. Ben zaten sorunların yazılmasından yanayım. Kalem silahımız olmalı ki, bir çok yanlışlar düzelebilsin.
Yurttaki şansı abim dediği büyük kişilerin onlara gerçekten abilik yapıp onları koruyup kollamasıydı hem de ölümüne bir mücadeleydi göze aldıkları. Ama o kadar küçüklerdi ki, ellerinden gelenin en iyisini yapmalarına rağmen yurttan da kaçma aşamalarına gelmeleri onları da daha da yaşlarının üzerinde mecburen olgunlaşmak, büyümek zorunda bırakacaktı.
12 Eylül olaylarında yaşanan büyük kargaşalara da değinmiş yazar. Kayıtsız zindanlarda sorgusuz, sualsiz ölen insanlar ve mesleğini kötüye kullanan devletin her kesiminden iyi ya da kötü insan olması insanın yine hangisine güveneceğim hissiyatını doğuruyor. İnsan niye mesleğini kötüye kullanır? Muhtemelen egosu yüksek şiddeti seven, sevgisiz yetişmiş kişiler diye adlandırıyorum ben öyle kişileri.
Belki de yaşarın çocukluğundan sonra tek mutlu olduğu zaman dilimleri yurttan kaçtıktan sonra o minicik kulübe de abim, kardeşim dediği kişiler ile birlikte yaşadığı zaman dilimleriydi.
Yaşar ve abilerini yaşam gün geldi farklı yollara attı ve Yaşar artık tek başına yaralı ve ezilmiş bir insandı. Yine de şanslı bir insan Yaşar. Para sorunu yoktu ve ona babası gibi gördüğü Polis babası yine karşına çıkmıştı. Doktorunun koşulsuz iyileştirmeye çalışması da onun için ödüldü.
Anne ve babasının öldürüldüğü çocukluğunun evine dönmesi ona çokta iyi gelmedi aslında. Çünkü bazı yaralar vardır ki izleri kabul bağlasa da asla geçmez. Yaşar güzel sevenlerden ama bir de şu ayrılık olmasa diye insan içinden geçirmeden edemiyor. Bir zamanlar Saklambaç oynadığı sevdiği acaba neredeydi ve ne yapıyordu? Belki de evlenmiş belki de kendisini hala o masum yüzü ile bekliyordu.
Kitaptan öğrendiğim çok güzel öğretiler var yine.
- Aile olmak için kan bağı gereksizdir. Birilerine isterseniz eğer baba, anne, kardeş, abi olabilir ve elinizden gelenin en iyisini yapabilirsiniz. Önemli olan hangi ortamda olduğunuz değil, olduğunuz ortamın en iyi şartını yaratabilmektir asıl olan.
Yaşar ve abileri de öyle yaptılar ve kendilerine çok güzel bir yaşam alanı kurdular. o kadar küçüklerdi ki maalesef 2 abisini bir daha göremedi. Oysa hepsi o kadar küçüktü ki.
- Sürekli kitap okuyan Yaşar kendine abileri gittikten sonra da bir yaşam alanı bulmayı başardı. Kitaplar her zaman yol gösterici ve en iyi dostlarımızdır.
Koca bir yaşanmışlık ve umutsuz insanlar var. Umuda bağlayan umudun koparılması ise acı olan taraf.
Bazen saatlerce sessizce neden, niçin diye düşünürsün. Kitabı bitirdiğimdeki duygularımda öyle karman, çormandı açıkçası. Sokak çocukları diye nitelendirdiğimiz bir çok çocuğun aslında nerelerden geçtiğini bilemeyiz. onların daha çok birbirlerine ölümüne sahip çıktıklarını düşünüyorum ben.
Temennim ise; çocukların hep mutlu, huzurlu, barış ortamında yaşayacakları bir gelecek olmasına niyet ediyorum.
Yazarımızın okuduğum 2. kitabıydı. Her kitabında ise gerçekten daha çok şey öğreniyor, daha çok bir şeylerin acilen değişmesi gerektiğini fark ediyorum. Ama bazen bir şeylerin değişmesi için, bir şeylerin yıkılması arınması gerekir.
Okuyun sizlere getirisi yüksek olacak. Kaleminize sağlık değerli yazarım.
Hüzün büyüktü ama öğretileri değerliydi benim açımdan.
Duygu Songül KAHRAMAN
KİTAP SAYISI:368
KİTAP YORUMUM: Gerçek aşklar bazen küçük iken başlar. Yaşarın da öyle olmuştu. Sevdiğini kaybetmemek adına alınan bisiklet aslında babasının çaldığı bisiklet anne ve babasının sonu olacaktı. Hatta Yaşarın da hayatını sonsuza kadar değiştirecek tamamen sevdiği kızı belki de kaybetmesine neden olacaktı.
Ailesinin katili onu da öldürebilirdi ve izini kaybettirip yurda yerleşmesinden başka da çaresi yoktu. Devletin gücü böyle durumlarda iyi ki var ama gerisi bireysel kişilerin eylemleri ile korkunç sonlara uzanabiliyor maalesef.
Yurtta ise yaşadıkları inanılacak gibi değil. Tabi ki medyadan duyduğumuz üzeri kapatılan bir çok gerçeği okuyunca iliklerinize kadar titriyor istem dışı ağlamak hatta kitaptaki kahramanları bulup saatlerce bağırmak, dövmek istiyorsunuz. Bu kitaptaki tüm olayların hatta daha fazlasının yaşandığını hepimiz biliyoruz ama maalesef bireysel olarak çokta bir şey yapılamıyor sadece yazmaktan başka. Ben zaten sorunların yazılmasından yanayım. Kalem silahımız olmalı ki, bir çok yanlışlar düzelebilsin.
Yurttaki şansı abim dediği büyük kişilerin onlara gerçekten abilik yapıp onları koruyup kollamasıydı hem de ölümüne bir mücadeleydi göze aldıkları. Ama o kadar küçüklerdi ki, ellerinden gelenin en iyisini yapmalarına rağmen yurttan da kaçma aşamalarına gelmeleri onları da daha da yaşlarının üzerinde mecburen olgunlaşmak, büyümek zorunda bırakacaktı.
12 Eylül olaylarında yaşanan büyük kargaşalara da değinmiş yazar. Kayıtsız zindanlarda sorgusuz, sualsiz ölen insanlar ve mesleğini kötüye kullanan devletin her kesiminden iyi ya da kötü insan olması insanın yine hangisine güveneceğim hissiyatını doğuruyor. İnsan niye mesleğini kötüye kullanır? Muhtemelen egosu yüksek şiddeti seven, sevgisiz yetişmiş kişiler diye adlandırıyorum ben öyle kişileri.
Belki de yaşarın çocukluğundan sonra tek mutlu olduğu zaman dilimleri yurttan kaçtıktan sonra o minicik kulübe de abim, kardeşim dediği kişiler ile birlikte yaşadığı zaman dilimleriydi.
Yaşar ve abilerini yaşam gün geldi farklı yollara attı ve Yaşar artık tek başına yaralı ve ezilmiş bir insandı. Yine de şanslı bir insan Yaşar. Para sorunu yoktu ve ona babası gibi gördüğü Polis babası yine karşına çıkmıştı. Doktorunun koşulsuz iyileştirmeye çalışması da onun için ödüldü.
Anne ve babasının öldürüldüğü çocukluğunun evine dönmesi ona çokta iyi gelmedi aslında. Çünkü bazı yaralar vardır ki izleri kabul bağlasa da asla geçmez. Yaşar güzel sevenlerden ama bir de şu ayrılık olmasa diye insan içinden geçirmeden edemiyor. Bir zamanlar Saklambaç oynadığı sevdiği acaba neredeydi ve ne yapıyordu? Belki de evlenmiş belki de kendisini hala o masum yüzü ile bekliyordu.
Kitaptan öğrendiğim çok güzel öğretiler var yine.
- Aile olmak için kan bağı gereksizdir. Birilerine isterseniz eğer baba, anne, kardeş, abi olabilir ve elinizden gelenin en iyisini yapabilirsiniz. Önemli olan hangi ortamda olduğunuz değil, olduğunuz ortamın en iyi şartını yaratabilmektir asıl olan.
Yaşar ve abileri de öyle yaptılar ve kendilerine çok güzel bir yaşam alanı kurdular. o kadar küçüklerdi ki maalesef 2 abisini bir daha göremedi. Oysa hepsi o kadar küçüktü ki.
- Sürekli kitap okuyan Yaşar kendine abileri gittikten sonra da bir yaşam alanı bulmayı başardı. Kitaplar her zaman yol gösterici ve en iyi dostlarımızdır.
Koca bir yaşanmışlık ve umutsuz insanlar var. Umuda bağlayan umudun koparılması ise acı olan taraf.
Bazen saatlerce sessizce neden, niçin diye düşünürsün. Kitabı bitirdiğimdeki duygularımda öyle karman, çormandı açıkçası. Sokak çocukları diye nitelendirdiğimiz bir çok çocuğun aslında nerelerden geçtiğini bilemeyiz. onların daha çok birbirlerine ölümüne sahip çıktıklarını düşünüyorum ben.
Temennim ise; çocukların hep mutlu, huzurlu, barış ortamında yaşayacakları bir gelecek olmasına niyet ediyorum.
Yazarımızın okuduğum 2. kitabıydı. Her kitabında ise gerçekten daha çok şey öğreniyor, daha çok bir şeylerin acilen değişmesi gerektiğini fark ediyorum. Ama bazen bir şeylerin değişmesi için, bir şeylerin yıkılması arınması gerekir.
Okuyun sizlere getirisi yüksek olacak. Kaleminize sağlık değerli yazarım.
Hüzün büyüktü ama öğretileri değerliydi benim açımdan.
Duygu Songül KAHRAMAN
0 yorum:
Yorum Gönder