sözlerim

Sen benden değil,asıl ben senden vazgeçtim! Bitirdim seni kafamda,yüreğimde,hayatımda.Ayrılığı,sensizliği kafamda çağırdım ve son söz senin gibi görunse de ben bitirdim seni gönlümde!

Birlikte yol almak,birlikte ölmek.Gerçek aşk,arkadaşlık,dostluk,kankalık bunlar artık masallarda,şiirlerde,şarkılarda kalmış.Artık yok böyle güzel yaşamlar.Aşkın adı günlük ilişki olmuş,dostluğun adı çıkar.

Evet mükemmel biri değildin ama seni özlemek,sevmek,değer vermek,beklemek ödüldü benim için.Şimdi hiç duygularıma dokunamış,tanımadığım birini beklemem,zaman kaybı diyorum!

Evet hayat çok güzel.Pozitif olalım ama bazen de kendimizi kandırmayalım.Mutsuzsan eğer hayat hiç de güzel ve anlamlı değil.Hayat yalandan ibaretse yaşam asansöründen iniyorum!

Son zamanlarda kendime fazla yüklendiğimi farkettim! İnsanlar kolayca yalan söyleyip duygular sömürülüyorsa,insansam inanıyorsam ben mi,karşı taraf mı suçlu? Ben yalan söyleyemiyorsam,rol yapamıyorsam suç benim mi?
Kalbim o kadar basit değildi,seni ondan kaybetmiş olabilir mi? Gerçek olmayan şeyler bitmeye mahkumdur!

Susuyorum! Aslında çok şey anlatıyorum! Anlayana,hissedene, aklı,mantığı,duyguları,merhameti,Allah korkusu olana! Ben susuyorum yüreğim,kalemim konuşuyor!

‘’Seni Seviyorum.’’ kelimesi çok özeldir ve herkese söylenmez,söylendiğinde de geri alınmaz.Yani normal olan bu.Şimdiki aşklar,sevgiler kirletilmiş,tüketilmiş tutkunun adı güya Sevgi,Aşk olmuş!

Her ağlamak istediğimde yağmur beni kurtarıyor,her haykırmak istediğimde gökgürültüsü,her mutsuz olduğumda kedi miyavlaması beni kurtarıyor.Aynaya bakıyorum,mutsuz olmak şımarıklık gibi geliyor,gülümsüyorum sadece!

Kendimi seviyorum ama bu sıralar değil,kendimle barışığım ama şimdi değil,hayata bağlıyım ama bu sıralar değil.Elimde şu an kalan tek gururum var.İşte asıl kaybedersem ben ölmüşüm demektir!
Aslında insanlar bizi hayal kırıklığına uğratmıyorlar,biz yanlış insan üzerinden hayal kuruyoruz!

Bizi herkes terkedebilir,hatta kendimiz bile! Ama asla Yaradan,Allahu Teala bizi bırakmaz,terketmez.Yeter ki ona sığınalım.Ama üzüldüğümüzde değil,mutluyken de sığınalım ona.
Ayakta kalmak,hayatta kalmaktan zormuş meğerse!

Yaşam mücadelesi sadece insanlar arasında değil, hayvanlar arasında da olur.Hatta onlar daha gercekçi savaşıyorlar.Yalan,riya yok,kompleks yok.Çok gerçekler,rol yok.Belki de tek gerçek onlar hayatta!

Ne yapmam ölmem mi lazım derdinden? Bir de üstüne sana ödül verip dönmem mi lazım?

Neden gerçek seven sevilmez,neden hakedene gitmez hiç bilmiyorum! Bizi seveni gözümüz görmez,sevmeyenin peşinden elde etmek için uğraşır dururuz.Aslında sevdiğimizi değil,bizi seveni seçmeliyiz!

Rakibini alt etmek istiyorsan onla dost olacaksın ki hep gözünün önünde bulunsun!

Kelimeler kifayetsiz kaldığında sadece susuyorum,aslında çok şey anlatıyorum!

Anlık mutluluk var,sonsuz mutluluk yoktur!

Hergün güneş yeniden ve baştan doğar! Yeter ki görecek gönlümuüz,gözümüz,anlayacak yüreğimiz olsun! Yeter ki her kıvılcımla yıkılıp dökülmeyelim!

Ben senden önce de vardım,senden sonra da olacağım.Tek hayat kaynağım sen değildin,olmayacaksın.Sadece vazgeçemediğimdin,incitanem,kardelenimdin.Madem benden vazgeçtin artık benim içinde yoksun,olmayacaksın!
© Duygu Songül Kahraman