Sahneden inen oyuncu gibiyim

Sahneden inen oyuncu gibiyim,
Firar ediyorum yalnızlığıma,
Kimseler bilmiyor ne hissettiğimi belki de ben bile,
Mutluluğu oynuyorum, ölümle misket..
O kadar zor ki beklemek hissetmeden düşünmeden yaşamak,
Niye ben diyorum o kadar zalim varken o kadar hak eden,
Kaldıramıyorum bu yolculuğu kabustan uyanma vakti,
Hep bir şeyler bekleniyor hep ben fedakar,
Herkes konuşsun ben susuyorum bir ömür,
Susuyorum sadece aslında çok şey anlatıyorum,
Hayır anlatmakta istemiyorum artık o derece yorgunum.
Sadece hızlıca hazırlanıyorum bu kara kış amansız yolculuğa,
Korkuyorum daha erkendi ve gerilemek istiyorum hayata,
Sıkıcı tutunmak, her şey usulca kayıyor elimden hayat bile,
Final acı bitecek biliyorum,
O kadar yorgun anılar o kadar bitmiş herşey..

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN