KALABALIĞA ÇIKIYOR YALNIZLIĞIM

KALABALIĞA ÇIKIYOR YALNIZLIĞIM
Adımlarım kalabalığa çıkıyor yalnızlığım,
İçimdeki ekşimiş, kokmuş duygulara inat,
Ben hala yaşıyorum, hala inanıyorum aşk’a gerçek dostluğa,
Kalabalığa çıkıyor yalnızlığım..
Korkuyorum adını hecelemekten hani olur ya tekrardan,
Maziye akarsa yalnızlığım,
Bir türlü buluşamadık ortada,
Ya sen bana geç kaldın, ya ben sana erken gittim,
Vedalar da bile buluşamadık,
Ayrılık koktu etraf dile gelmedi yaşananlar,
Hep sustuk, sustum…
Biliyormusun?
Ben hep sustuğumda bittiğini anladım.
Bu seferde susuyorum adımlarım kalabalığa gidiyor,
Ben en çok kalabalıkta yalnızım,
Ben en çok seninle iken yalnızdım,
Anlıyorum hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacak,
Kırık, dökük duygular, anılar boşlukta sallanıyor şimdi,
İntihar etti anılar,
Yalan bitti, şimdi gerçekleri yaşama zamanı,
Biz yerine artık sen ve ben kaldık,
Yolum yine kalabalığa düştü yalnızlığım,
Ben en çok binlerce kalabalık içinde yalnızım…
Duygular intihar etti,
En asil yalnızlık aslında gerçekleri yaşamaktır…

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN