* HERKESLEŞME * TUNÇ İLKMAN * DESTEK
YAYINLARI *
"Zeyneb'le o akşam güzel bir parkta oturduk ve âşık olduk.
Güzel bir parkta oturmak ve âşık olmak harika bir şeymiş. Küçük kesekâğıdından
çıkardığım pişmiş kestanelerin kabuğundan kolayca ayrılan kısımlarını ona
veriyor, tüylü zarını soyamadığım kırıntılarını ise kendi ağzıma atıyordum.
İsimlerimizi henüz bilmiyorduk. Sorma gereksinimi de duymamıştık herhalde.
Nasıl olsa öğrenecektik. Ve ben ilk başta bunu Zeynep olarak algılayacaktım.
'Yalnız sonu b ile' diye uyardığındaysa önümüzdeki senelerde ona 'Zeynebim'
derken adını bozmayacak olmaktan büyük sevinç duyacaktım."(Tanıtım Bülteninden)
Sayfa Sayısı : 160
KİTAP YORUMUM
İnsanların maskeli gezmesi ,
güvenilecek insanların olmaması ve ailesi, sevdiği kadını da kaybetmesi üzerine
intiharın eşiğine gelir ve bir arkadaşından yardım ister. Olaylar zinciri böyle
başlıyor. Ölmeden yapmak istediklerini arkadaşı ile birlikte yapmaya karar
verirler. Kim bilir belki de artık intihar etmekten tam vazgeçecek iken yine
ihanet ile tanışması gerçeklerin perde arkasını öğrendiğinde katil olmasına yol
açar.
Kitabın özü şu aslında. İnsanların
kariyer uğruna para uğruna tek düze yaşam sürmeleri, mecburen onaylamadıkları
şekilde yaşamaları Ömer'i rahatsız ediyor. İstiyor ki herkes inandığı değerler
de yaşasın. Ama hayatı bir de devam etmek için para lazım. Bunların üzerine
birde ailesini, sevdiğini kaybeden ölümüne yardım etmesi için yardım istediği
arkadaşı tarafından da ihanete uğrayınca artık o da soğukkanlı şekilde
yaşadıkları bir kişiye dönüşür. Tabi ki gizemin kaçmaması için konuyu
anlatamıyorum ama korku ile karışık acaba Ömer gerçekten intihar eder mi ya da
arkadaşı onu bir şekilde vazgeçirir mi diye düşünüyorsanız mutlaka okuyun
derim.
Tabi ki son bölüm beni inanılmaz
şaşırttı. Madur sandığınız kişi bazen de başkasını madur edebilir. Ha birde şu
var, mecburen hepimiz değişmek ve hayata uyum sağlamak adına nadir de olsa
kişiliğimizin dışına çıkabiliyoruz. Tabi ki bizi,biz yapan değerleri bozmamak
kaydıyla. Aşka saygım sonsuz. Hatta ben aşk kadınıyım ama, hastalık derecesine
gelen aşkları hiç olmasa daha da iyi olurdu diyorum.
DUYGU SONGÜL KAHRAMAN
0 comments:
Post a Comment