Geçenlerde bir dostumla telefonda konuştuk.Ayrı şehirlerde yaşıyoruz kendisiyle.Uzun zamandır da görüştüğüm gerçek bir dost,beni büyüten bu anlamda düşünürsek,bir sürü hediyeler bana alan bir dost. Ama o gün ne hikmetse telde konuşurken ‘’Sana hiç buradan hediye almadım değil mi?’’ dedi…Önce şaşırdım maddi bir şeyden,yani gözle görülen elle tutulabilen bir şeyden bahsediyordu. Oysa o ana kadar belki de onunda farketmediği bir şeyden bahsettim ona.Sen zaten bana çok hediye veriyorsun ve verdin dedim. En önemlisi katıksız dostluğun, güvenin,saygın,bana güvenmen ve değerli vaktinden ayırman ve benim kötü günümde hep yanımda olman.İkimzinde en duygulu anlarıydı bence anlattıklarımdan sonra…
Herkes hediye alır aslında ama kimi gönül gözüyle görür hediyeleri kimi de elini dokunduğunda görür. Bana göre gönül gözüyle gördüğümüz tüm hediyeler inanılmaz değerli.Karşınızdaki insan sadece size gülümsüyorsa bile değerli. Yada size bağırıyorsa,küfür ediyorsa bile hediye…O an düşünün ben şu an ne öğreniyorum, ya da öğrenmem gereken,çıkarmam gereken ders nedir? Hiçbir şey tesadüf değildir…An'da kaldığımız sürece hayat her zaman keyifli olacaktır…
0 yorum:
Yorum Gönder