Yaşlı Şef Ebubekir Uğur UYANIŞ YAYINEVİ

Yaşlı Şef

Ebubekir Uğur

UYANIŞ YAYINEVİ

Kitap Sayısı: 264

Bir tını mı çalındı kulağınıza?
Eminim ki o içinizdeki sesin, senfoniye doğru yön tutmuş olan gıcırtısından gelmekte...
Buna fazlasıyla inanmış kendi halinde biri olarak; tamamen çıldırmış, raydan çıkmış bir dünyanın hiç de gerçekçi olmayan gerçeklerinden uzakta yürümekteyim ve şu an zihninizde canlanan bu hayalin tam ortasındaki boşlukta...
“Çıkmak üzere olduğunuz bu yolculuğun çıkmaya ve yürümeye fazlasıyla değer olduğuna bütün kalbim ile inanıyorum...”

KİTAP YORUMUM:

Hicran ve Kılıç'ın hikayesinden anlatmaya başlanılan hikaye okuru öyle yerlere götürüyor ki, insan geriye dönüp Hicran ve Kılıç'a üzülmekten çok doğanın müthiş onarıcı, şifalandırıcı gücünü hissedip bir an önce bir şeyler hayatınızda yapmak istiyorsunuz.

Hicran ve Kılıç Göl evine tatile giderler. Orada yaşadıkları tatili yıllar geçse de unutmazlar. Orada bir kez bile görmüş olmalarına rağmen Hasan'ı ikisi de unutmaz ve onun yalın temiz maskesiz halini görünce kendilerine doğada aslında bir yaşam arzularlar ama bazen geç kalırmış insan oturduğunda, hemen harekete geçmediğinde.

Ama yazar okura ölürken bile nasıl ölürsek mutlu ölünülür sorusunun cevabını vermiş adeta.

Birilerine koşulsuz sevgi beslediğimizde, yardımcı olduğumuzda, kan bağı olmadan yardımcı olup evladımız, kardeşimiz, akrabamız kabul ettiğimizde belki de hayatın özüne doğanın yardımı ile ulaşır ve sonsuzluğa gittiğimizde de değerli bir şeyler bırakabiliriz geride. Tıpkı Maya'nın miras kalması gibi. Miras deyince insanın aklına paha biçilemez maddiyatı yüksek şeyler geliyor değil mi? En güzel hediye belki de kendimizin öncü olduğumuz derin bir güzelliği miras bırakabilmek ve onlara günlük gibi rehber bırakmak. Günlükte bana göre en değerli mirastı çünkü.

Hicran ve Kılıç çok az gördükleri kişilere olan sevgileri ile yıllar geçse de bir çok insanın hayatına ışık olmaya devam edeceklerdi.

Şimdi büyük yıldızın kayması ile gerçek dostluğun kalbi acıması ile yaşlı şef'e olan görevlerini yapmak zorundaydılar. Ama bu zorunluluk sevgiden kaynaklıydı. Öyle günümüz bir çok insanı gibi çıkar ilişkisi ile alakaları yoktu. Onun bıraktığı derin miras günlük ve Maya'ya kendilerince sahip çıkmaya çalışacaklardı.

YAŞLI ŞEF 2 "ORAO" eserini de okudum aslında. Çok yakında ona da yorumu mu paylaşacağım.

İçim üzüntüden çok kıpır kıpır büyük bir heyecan ile okudum. Ölüm hayatın gerçeği ama peki biz neler bırakıyoruz gittiğimizde, bırakacağız? Şimdi bu sorunun anlamı önemli. İşte onun cevabını bulduğumuz da belki de kendimizi bulup paradan çok maneviyatın hayatları kurtardığına şahitlik edeceğiz.

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN