*()* KADINIM KATİLİMİ SEVMİŞTİM *()* *()* MİNE ENGİN TEKAY *()*

Kadınların bildiği öyküler bunlar, bilip de kimselere anlatamadığı... Arap sabunu, tuz ruhu, çamaşır suyu kokan evlerde; törenin, tabunun, günahın, erkeğe koşulsuz sunulmuş iktidarın altında ezilen kadınların öyküleri...

Okulda, işte, mahallede, evde, köşeye sıkıştırdıkları her yerde kadınları kendilerince sevmeyi hak gören adamların yakıcı, öldürücü, yok edici sevdaları...

Sen bu kitabı okurken küçük bir kız çocuğu tutacak ellerinden. Onun gözlerinin içine bak ve tanı kendini, o anlatmadan.

Ödevlerini yapmamış bir çocuktum bundan sonrası. Öğretmenin saçlarını hiç okşamadığı, derse geç kalandım hep..Ütüsüzdü siyah önlüğüm ve beyaz olması gereken yakam kirli. Kesilmemişti tırnaklarım. Mendilim yoktu yanımda ve annem su güğümünü ısıtmamıştı geceden, yıkanabileyim diye. İnsan, bir âşığın ahını almamalı küçükken bile. Çocuk ama kadın yüreğimin sevdayla ilk imtihanıydı bu. Ben sınıfta kalmıştım, aşksa mavi mantomun cebinde.
(Tanıtım Bülteninden)



Sayfa Sayısı: 138

Baskı Yılı: 2014


Dili: Türkçe
Yayınevi: Net Kitap

KİTAP YORUMUM     

Kitap adından da anlaşıldığı gibi madur kadın hikayelerinden oluşuyor. Ama yazarımızın anlatım şekli normal madur hikayelerine göre çok farklı anlatım tarzı.Kimisi eniştesi, kimisi abisi, babası,kimisi eşi ya da erkek arkadaşı tarafından madur edilmiş. Hep de konuşamamışlar. Kimisi öğretmeni tarafından madur edilmiş. Cinselliğin en iğrenç halini kim yaşamak ister ki . Hele ki kadın değilseniz çocuksanız büyümek ister misiniz? Sanmıyorum. Kadının hala cinsel obje olarak görüldüğü ülkemizde bu tür kitaplar hala yazılmaya devam edilecek gibi görünüyor ne yazık ki. Kadın önce aslında insandır bunu keşke fark edebilse insanlar. Kadını, kadınlarda madur etmiş çoğu zaman sahip çıkmayarak. Kitabın içindeki bütün hikayeler çok etkileyiciydi. Ama babası tarafından arkadaşına verilen 12 yaşındaki Sevdiye’nin öyküsü etkiliyor. Bir insan çocuğunu sabaha kadar her gece tecavüze uğrasın diye niye verir ki? Yokmuydu acaba kuru bir lokması paylaşacak minicik kızıyla. Aslında hepsinin tek derdi okumak ve büyüyünce mutlu olmaktı. Olmadı , oldurmadılar. Erkenden büyümek kadın olmak zorunda kaldılar. Kadınlıkları insanlıklarının önüne geçti. Cinsel objeydi artık onlar. Duyguları yoktu, olmadığını düşündüler. Hissetmediler, görmediler. Güçlü olanın, zayıf olandan aldığı hayatlardı hepsi. Belki de hiç yaşamadılar, yaşamadan öldüler her gün ölmeyi hayal ederek.

Ben kitabı okurken çok duygulandım. Bu tür hayatların yaşandığını hepimiz biliyoruz ama maalesef çoğu kapalı kapılar ardında yaşanıyor. Ama okumak tekrar hatırlamak. Yazarımızın kalemi bana uzak değildi. Eskiden bende buna benzer hikayeler örnekler vererek yazmışlığım oldu. Dile getirince acaba tükenir mi yanlışlar? İnşallah diyorum.

Değerli yazarımız Mine Engin TEKAY’a değerli eserini benimle buluşturduğu için teşekkür ediyorum.

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN