SEVGİYLE AFFETMEYİ ÖĞRENDİM

SEVGİYLE AFFETMEYİ ÖĞRENDİM

Hayatta tesadüfler yoktur. Hayatımıza giren selam verdiğimiz her insanın hayatımız da bir misyonu vardır. Hoşlansak da hoşlanmasak da, bize bir şeyler Öğretir ve vakti geldiğinde de zaten giderler. Olaylara ve insanlara bu şekilde bakacak olursak daha rahat eder ve problemlerimizin üstesinden daha rahat geliriz. Son bir yıldır tanıştığım insan sayısı rahatsızlığımdan dolayı arttı ve ben hepsine teşekkür ediyorum bana bir şeyler öğrettikleri için. Çünkü hepsi benim büyümeme yardım ettiler ve gerçekten hayata bakış acımı değiştirdiler. Çoğu zaman kızdım çoğu zaman teşekkür ettim kimini şikayet ettim gerekli mercilere kimine arkadan küfrettim ya da kendime edip ağladığım günler oldu niye ben dediğim yada ben böyle olmasaydım bunlara muhtaç olup karşılaşmayacaktım dediğim günler. Ama şuan anlıyorum ki hepsinin hayatımda bir görevleri vardı hiç birine kızmaya, darılmaya hakkım yoktu. Bir şeyi daha farkettim eğer arkadan bile olsa kötü biri değil ama o an ki ruh haliyle böyle yaptı ya da aslında görevini yaptı gibi sevgi sözcükleri içeren cümleler kurduğum da baktım ki onların da bana davranış şekilleri güzelleşti yardımcı olmaya başladılar. Demek ki benle alakalı dedim sonra kendimi değiştirmeye karar verdim.sonra anladım ki kötü insan yok aslında hatalı insan varmış. Büyümek zorunda kaldım demeyim de olgunlaştım ve insanları zaten seviyordum ama empati yapmayı öğrendim ben onların yerinde olsam ne yapardım demeyi öğrendim, ve kendimi azalarımı ve her şeyi daha çok sevmeyi öğrendim. Bir şeyi daha farkettim sevgiyle çözülemeyecek sorunun olmadığını ve asla her ne olursa olsun kimseden yardım istememek gerektiğini öğrendim. Sonra kendimi affettim çünkü benim tercihlerimdi yaşadıklarım. İstemeden hastalığı seçmiştim ve şu anda sağlığı seçiyorum ve sağlıklıyım. Bu hastalığın bana ödül olarak döneceğini biliyorum tüm hücrelerime kadar hissediyorum bunu. Bu polyanacılık falan değil bunu gözlerim de canlandırıyorum. Kendimi her anlamda seviyor ve onaylıyorum. Çünkü ben iyi olmayı tamamen öğrendim öfkelerimden kurtulmayı tam olmasa da bayağı atmayı sevgi dolu olmayı öğrendim. .Artık başkalarına kızmamayı öğrendim. Sevgiyle affetmeyi öğrendim. Hala affedemediklerim var ama umutluyum gelecekten madem istediklerim beyin gücümle çağırıyorum niye mutsuz olmayı ya da negatif şeyleri seciyim ki. Ben mutlu olmayı bolluk bereket içinde yaşamayı sevmeyi sevilmeyi hak ediyorum. Hayata geliş amacımız hep acı çekmek değil ki. Rabbim bize bir sürü nimet vermiş bunları sevgiyle kullanmak varken niçin korkularımızla bunları yok edelim ki. Kötü anlarımda yanımda olan adsız kahramanlarıma buradan teşekkür ediyorum çünkü hep varlardı ben inanmadan onlar inandı bana ve beni yerden kaldırdılar.şuan gerçekten özümde mutluyum. Mutlu olmak için neden aramamayı bir şeylere takılmamayı öğrendim. Biliyorum ki geleceğim cok parlak ve ışık dolu çünkü ben bunu hak ediyorum. Sizlerde yaşadıklarınızdan ders alıp bunu başarabilirsiniz eğer ben basardıysam..
Sevgiyle ışıkta kalın..

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN