Kasım yaprakları dökülüyor üzerine, üşüyordun,
Çok mu gitmek istiyordun? O kadar mı bizden bıkkınlık,
Seni seviyorduk!!! Seni seviyordum…
Son vedayı hatırlıyorum, son kaşını kaldırışını, elinin sıcaklığını,
Sen gidiyordun ben durduramıyordum…
Son defa el salladım yüreğine,
Ah konuşabilseydin ellerini tuttuğumda kıpırdayan dudaklarınla,
Kimbilir kimbilir neler söyleyecektin…
Beni mi bekledin baba gitmek için söyle,
Bu kadar değersizmiydi söylediklerim,
Ardında ağlayan kaç kalp bıraktın, kaç gözyaşı, kaç sevgi yumağı,
Oysa ne kadar da emindim beni dinleyeceğinden,
Hatırla sana söylediklerimi,
Seni seviyordum, seviyorduk,
Hangimiz birbirimizden vazgeçtik,
Yarın da geleceğim dedim, yarına sürpriz yap,
Tam sürpriz yaptın baba elimi bırakarak,
Bir kez olsun açmadın deniz mavisi gözlerini,
Çok mu bıktın bizden neyin intikamıydı gitmen,
Şimdi bir kez daha anladım ilk defa bir erkek tarafından terk edildim,
Benim hayatımdakı en değerli erkek sendin baba,
Bütün kaprislerine rağmen yüreğindi sende gittin,
Büyük bir boşluk senden kalan, cansız somurtan bedenin,
Issız dağlardaki komşu barındırmayan sonsuz cennetin,
Artık gerçekten yoksun…
DUYGU SONGÜL KAHRAMAN
0 comments:
Post a Comment