Yine başım kalabalık,yine sensizim,
Yine gökyüzü kırmızı çamura bulanmış,
Söyle yine mi biz,yine mi ayrılık kokusu?
Ne zaman eldik,ne zaman biz olduk,ne zaman el olduk?
Geçmişim hiç peşimi bırakmıyor,
Tek istediğim senden kurtulmak.
Sen gittin,senin yaptığın değerler hep peşimde,
Niye ben diyorum,niye ben?
Tek günahım sana inanıp,sevmek mi?
Artık ne kendimi tanıyabiliyorum ne de seni,
Deniz bile maviliğini yitirmiş kirlenmiş sanki,
Hiçbir şey biliyorum eskisi gibi olmayacak,
Tek istediğim beyaz bir sayfa,
Ama bırakmıyorsunki geleceğe yürüyeyim…
Seni sevmek ömrüme bedelmiş meğerse,
Lütfen tamamen git;hem hayalin hem geçmişin.
Gözlerinde,sözlerinde kaybolmak,
Hadi git artık,sadece git,
Sana ait tüm hücrelerimden kovuyorum seni,
Yeter tek biz miydik ayrılan,tek biz mi kaybettik?
Tek istediğim mutluluktu,
Şu an sadece huzur istiyorum,
Huzurumuda,sensizlikte kaybolmak.
Madem kör oldun,ve hep öyle kalmaya mahkumsun,
Sadece git hiç olmamış gibi ,
Sen yalanlarda yoğrulmaya devam et,
Ben geleceğe sensiz ama daha emin adımlarla göz kırpıyor olacağım…
© Duygu Songül Kahraman
0 yorum:
Yorum Gönder