BEN SEN OLUYORUM ÇOĞU ZAMAN

BEN SEN OLUYORUM ÇOĞU ZAMAN
Kara yüklü saklı kervanlar,
Yük oluyor içimde geceler,
Sensiz bir gün daha sensiz aldığım her nefes daha,bir gün diyorum işte bir gün kara sevda.
Yüklü trenlerde buluşur muyuz seninle? 
Hayal kuruyorum sürekli,senin hayalin benim hayalim oluyor.
Sen gibi yaşamak istiyorum bazen,
Kahvemi senin istediğin gibi içiyorum şekersiz,
Acı ama bana seni hatırlatıyor.
Sanıyorum ki senin istediğin gibi,
Sen var gibi yaşarsam bu sevda yüklü trenlerde buluşuruz bir gün.
Sensiz nefes alamıyorum işte,
Bazen ellerini ellerimde yüreğini yüreğimde hissediyorum.
Sanki hiç gitmemiş gibi,seninle aynı şehirde nefes almak bile bana yetiyor,
Senin yaşadığını bilmek bile…
Bilmiyorum koca bebek,
Sürpriz yumurtam,
Sana ne yazsam ne söylesem?
Biten sen miydin yoksa sevdan mıydı?
Of be deli çocuk,nasıl da başardın beni benden almayı,
Nasıl da benden oluverdin apansız?
Her şeyin acildi zaten,bir beklemeyi beceremedin hiçbir şeyi.
Evlenecektik hatırlıyor musun?
Nasıl tuttun o yabancı eli be sevdiğim?
Nasıl da başardın bizi bitirmeyi?
Ne desem boş artık,ben de dönmeni istemiyorum.
Artık sensiz zor olsada nefes alabiliyorum.
Bitiyor mu ne,sana olan hastalığım?
Korkuyorum işte sana tekrar yenilmekten,
Tekrar dönüp beni ikna etmenden,
Kaç kere savaştım kendimle,
Kaç kere ayrıldık biz seninle?
Neden her seferinde hayatımdasın?
Neden sensizlikte bu kadar etraf sessiz?
Dönme karanlık gecem,
Dönme kara sevdam.İ
İtiraf ediyorum işte sana tekrar yenilmekten.
Korkuyorum,gözlerin gözlerime tekrar değerse ne yaparım,
Hiç bilmiyorum.
Seni seviyorum galiba deli çocuk,
Kabul etmek istemesem de,
Hep cok mutlu olmanı istiyorum.
Hem seni bende istiyorum,ama sen yine de hiç dönme,
Hazır alışmışken bazı şeylere.
Tekrar gideceğini bile bile sana yenilmek istemiyorum.
Karaböceğim anılarımdan da artık siliyorum seni,
Hiç olmamış gibi olacaksın,
Belki de beni işgal etmemiş gibi olacaksın.
Ama yine de yaşadığını bilmek beni umutlandırıyor.
Seni seviyorum.

© Duygu Songül Kahraman