RÜZGARLAR UÇUŞUYOR BEDENİMDE!

RÜZGARLAR UÇUŞUYOR BEDENİMDE!
Bazen rüzgarlar uçuşur bedenime,
Senin adını duymak bu kadar titretici,bu kadar heyecanlandırıyorken,
Yanımda olsan kim bilir gökyüzü nasıl çatırdayacak?
Kim bilir nasıl tatlı bir hüzün kaplayacak yüreğimi ?
Yine de gitmelisin değil mi?
Yürekler üşüdü bir kere,
Ne yani söyle sevgili şimdi buz ayrılık gökkuşağından geçtik mi?
Ne yani bir daha duyamayacak mıyım o buğulu değer veriyorum diyen sesini,
Ne söylesem boş aslında,
Ayrılık konmuş gökyüzüne,
Sen gitmiştin son bir hamle ben itekledim nefesini…
Kızma bana,oldu mu?
Zaten uzun zamandır yoktun ki,
Zaten aynı gökyüzünü hiç paylaşamadik ki,
Aynı şehirde bile nefes hiç almadık,
Vazgeçtin benden,
Tükenişlerim oldun,
Şiirlerimde başyıldızım,
Gitmeseydin hiç olmaz mıydı demek geliyor içinden,
Sadece içimden ama,
Sana susuyorum…
Kalemimdeki seni sen tanımıyorsun,
Gökyüzü karardı bugun biliyor musun?
Vazgeçtim senden bugün tamamen,
Hiç kolay olmasa da istemeyerek de olsa gittim.
Sırf beni özle diye…
Benim varlığımı, değerimi anla diye,
Ama dönmeyeceksin hiç bilmiyorum…
Bir daha, gökyüzü senleyken yıldızlar şahitti ya,
Artık yağmurlu ve somurtuyor,
Galiba ben seni çok sevdim…

© Duygu Songül KAHRAMAN