MÜCADELE

Kendimi üzdüğüm kadar hiç kimseyi üzmediğimi farkettim. Şimdi geriye bakıyorum ve her şey anlamsızlığını korumaya devam ediyor maalesef. Galiba asıl hayat yaşadığın andır. Anlık mutluluk,anlık hüzünler ve anlık dakikalar vardır ve asla geriye dönüşü yoktur. Gelecekte yoktur çünkü geleceğin geleceğinin hiç garantisi yoktur. Anları kaçırmamak lazım demek ki ve önemli kılmak için elimizden geleni yapmak lazım. Hayatı ısgalamamak adına tabi ki.

Bazen bize derler ya sevdiklerimiz bizi ihmal ediyorsun diye hani ufaktan kapris yapılır falan artık biliyorum ki en çok ihmal ettiğimiz kendimizmiş meğerse. Keşke sevdiklerimize ayırdığımız vakti kendimize ayırsaymışız. Asıl bize bir şey olursa yaşayamayız bunu sakın unutmayalım. Başkaları için değil; bu ailemizden biri bile olsa önce kendimiz için yaşayalım ve kendimiz için ayakta kalalım. Başımızda aşılmaz bir sorun varsa da insanları üzmek yerine kendimiz çözelim..Çünkü herkes kendi sorunlarını kendisi çözmek zorunda sevdiklerimizi dertlerimizle ve aşılacak sorunlarımızla boğmak anlamsız ve bencilce geliyor bana..

Bazen inat etmek yersizdir. Ölmen gerekiyorsa ölürsün. Ayrılman gerekiyorsa ayrılırsın. Gitmen gerekiyorsa gidersin. Artık anlamsız mücadeleleri sevmediğimi farkettim. Çünkü biz ne yaparsak yapalım kader diye bir şey var ve kaçınılmaz son biz istesek de istemesek de gelebilir ve gelecekte. En güzeli kabullenmek galiba. Hayatı körü körüne sevmekte anlamsız geliyor artık bana.

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN