Ben güzel insan severim. Ama sol tarafı güzel, Sol tarafı güzel olduğunda bana bütün insanlar güzel geliyor. Zaten hayvanlar bir başka güzel. Doğallar her şeyden önce. Kinleri, öfkeleri yok. Güzel olan ne varsa onlarda var. Hayvanları tanıdıkça insanlardan uzaklaştığım doğrudur. Zira hiçbir hayvan, gıybet yapmaz, ölünün arkasından konuşmaz, dostlarını satmaz, güzel severler ama. Sen bir kere kafasını okşa, bir kere mama ver bir daha sen kovsan da yanından ayrılmazlar. Oysa insanlar öyle mi; saatlerce dert dinlersin dert anlatacak insan bulamazsın zaman gelir. Sen anlatacağın zaman nedense hep meşgullerdir. Ama onlar müsait olduğunda seninde hep onlara müsait olman beklenir. Tepende taşırsın, bir kere yorulur bırakırsın senden kötüsü olmaz. Ondan önce yaptığın tüm iyilikler unutulur. Ufacık sorunda hemen ortak arkadaşlarına anlatmaya kötülemeye başlarlar. Nasıl olsa dostların ya malum hayatını da bilirler, nereden vuracaklarını da.
Ben bir kere bile vedalaşarak giden insan görmedim. Vedalaşmak artık seninle işim kalmadı demektir. Vedalaşmak aramızdaki kordon bağını kesiyorum evet seninle bitti ama mutlu olmanı istiyorum demektir. Vedalaşmak anılarımız güzeldi görüşmesek de artık benim için değerlisin demektir. İnsanı duygular güzeldir.
Ne kadar acı ki bu gidişle hayvanlardan ders alır olacağız. Ne onlar gibi sevmeyi biliyoruz. Ne de onlar gibi sevgimizi göstermeyi, sımsıkı kucaklamayı. Zaten niyeyse hep sorun çıkartan taraf haklıdır. Bir kere de empati yapılıp acaba ben ne yaptım denmez. Bütün sorunlar tek taraflı ise o anılar nasıl oluştu acaba sormak isterdim.
Artık hayvan diye hakaret etmek bence kalkmalı sözlükten. Çünkü sana birisi hayvan derse oturup sevinmelisin.Keşke bütün hatalar hayvanlar gibi davranarak düzeltile bilseydi, ne savaş kalırdı ne de kötü sözler geriye. Korkuyorum.. Bir gün insanlar gibi hayvanlar ileride konuşacak ve ben insanlardan şikayetçiyim diyecek.
Bütün canlıların yaşam haklarına, özgürlüklerine, fikirlerine, özel hayatlarına saygı duyacağımız bir toplum en kısa zamanda ışık hızıyla olabilmesi dileğiyle. Umudum var mı? Tabi ki var. Umutsuz yaşanmaz ki.
Bir gün güneş bir bambaşka açacak. Ölülerimize dini, milliyeti, görüşü her ne olursa olsun Rahmetle anacağız ve Allaha bırakacağız. İntikam almak yerine kitap hediye edeceğiz. Bir gün "Seni Seviyorum" cümlesi insanları kandırmak için değil de anlamını yaşayarak söyleyeceğiz. O bir günün en kısa zamanda gelmesini seçiyorum. Gökyüzü gülümseyecek bize, mutluluğumuza yağmur çiseleyerek duygularını belli edecek. Biliyorum. o bir gün biz ölmeden olacak, olmalı. Hayattan ve insanlardan umutluyum.
İnsanlar kimse, kimsenin kuyusunu kazmayacak.Tarih yazacak böyle sevmeyi bilen bir millet vardı diye. Destan olacak yaşanılan tüm güzel anılar. Nedensiz ağlamayacak yarınlar. Dostluk mu? Gurur duyacak insanlar ile. Beni doğru kullanıyorlar, yaşıyorlar diye. Ve bir gün ağlamayacak çocuklar.
Egonun anlamını tarihe bakarak anlayacağız. Sessizim bu günlerde. Sessiz çığlığımı duyacağınızı bilsem daha çok yazardım ama okuyan o kadar az ki. Ya da okuduğunu anlayan parmak ile sayılı. Unutuyoruz tüm güzel olan her şeyi. Herkes tutturmuş bir kurban rolü benimsemiş. Hayır yarınlarımız ışık dolu, sevgi dolu olacak. İtiraz ediyorum karanlığınız size kalsın. Benimle gelen herkesi aydınlığa taşıyacağım. Ben ışığım aslında. Yaradan hepimize bir ışık verdi ve biz o ışığı karanlığa döndürdük ya, ben tekrardan o ışığı bulanmayı seçtim. Aydınlanmayı seçtim. Gökyüzü diyorum, gökyüzü o bakıyor tüm yaşanan hesaplara. Bana bunları yazdıran Yaradana şükrediyor Hayatı tam anlamıyla doya doya sevgi ekerek güzel bir toplumda, ülkede aydınlık yarınlarda yaşamayı seçiyorum.
Sevgiyle
Duygu Songül KAHRAMAN
0 yorum:
Yorum Gönder