İÇİMDEKİ ÇOCUK AĞLIYOR BUGÜN

İÇİMDEKİ ÇOCUK AĞLIYOR BUGÜN

İçimdeki çocuk sen gittiğinde de ağlamıştı,

Hani rüzgarlar gök gürültüsü  karışmıştı yaptığım ağıta,

Kasımda bir kere döküldü yapraklar,

29 Kasım ağıtımız oldu, sensizlik oldu,

Son defa el sallamıştım hani yüreğine,

Ertesi gün tekrar tutacaktım ölecek bekleme denilen elini,

Ve sen öldün bana, dinlemedin beklemedin beni,

Bugün yine ağlıyor içimdeki çocuk,

İlk gün ki gibi taze acıtan yüreğim,

Yıllarım sensizliğe büründü,

Senin gibi kimse sevmedi beni,

Beş taş oynamadı mesela,

O yüzden yalnızlığım, serzenişim,

Koruma duvarım yok oldu baba,

Şu an ağlıyor musun? Üzgün müsün? Mutlu musun?

Ne çok sen gittikten sonra döküldü yapraklar yüreklere,

Ne çok babalar öldü biliyor musun?

Bir şeyi daha anladım,

Her acı düştüğü yeri yakar,

Hiçbir ölüm acıtmadı beni senin ölümün kadar,

Derler ki asıl ölüm unutulunca olurmuş ya hani,

Sol tarafım ben yaşadığım sürece seninle atıyor,

Maviş gözlerin uzun zamandır bakmıyor bana,

Masallarda bile yoksun artık,

Sadece rüyalarda sol tarafımda,

Ölüm hiç yakışmadı sana baba,

İçimdeki kız çocuğu ağlıyor seni her hissettiğimde,

Bugün babalar günüymüş günün kutlu olsun.

Kavuşacağımız güne kadar gittiğin yer nurla dolsun,

Rabbime emanet ettim seni,

Varsa orada da kötülük Rabbim seni her zaman korusun.

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN

Bu şiirim kendi babama, babalarını kaybeden güzel insanlara, şehit babalarına ithaf ediyorum. Önce kendi babamın ve şehit ve babalarını kaybeden güzel insanların babalar günü kutlu olsun. Yaşayan babaların, baba adaylarının da günü kutlu olsun. Ve asıl önemlisi babalığı layıkı ile yapabilen, çocuklarına dağ gibi kanat gerip onlara hak ettiği gibi okutup topluma katan ağır işlerde çalışan babaların günü kutlu olsun.

Sevgiyle