Ben sizin aynanız isem, beni kendiniz gibi görürsünüz. Kötü görüyorsanız, kötüsünüzdür. iyi görüyorsanız yine iyisinizdir. Sonuçta bize benzeyen insanları kendimize çekeriz. Bende gördüğünüz her hata mutlaka kendinizi egonuza yenik düşmeden irdelerseniz eğer, sizde olduğunu göreceksiniz. Eleştirmek ya da tenkit sizin seçiminiz. Benlik bir şey yok. Hayatımda olan ya da olmayan herkese tek sözüm, beni görüyorsanız bana bakıyorsunuz demektir. Bir şekilde hayatımda olmayı seçmişsiniz demektir. Yoksa insan bakmadığı kişinin hatalarını ya da sevabını göremez. Bakıyorsan görüyorsundur. Görüyorsan, hissediyorsundur. Bunun adı illa ki sevgi ya da güzel birşey olması gerekmiyor. Bunun adı nefret de olabilir. Kendinize hiç sordunuz mu? Niçin nefret ediyorum? Ya da niçin hoşlanmıyorum? Demek ki ben sizin aynanızım. Ben de kendi hatalarınızı gördüğünüz için sevmiyorsunuz.Bende gördüğünüz hatayı kendiniz de düzene soktuğunuz da beni sevmeyi öğreneceksiniz. gözünüze çirkin, itici ya da kötü gibi görünmeyeceğim.
Ben sizin aslında, ben sizin görmek istemediğiniz aynanızım. Ben sizin. Hayat çok basit aslında. Karşımıza hep bizi düzenlemek adına kişiler çıkar. Bizi kızdırırlar, üzerler, severler, hayata bağlar ya da söndürürler. Bizi büyütürler eğer dersimizi alırsak o kişiler zaten kendiliğinden gider ve o kişilere benzeyen birileri karşımıza bir daha çıkmaz. Ama dersimizi almazsak bu hastalık olur, kişi olur, olay olur. Adı değişir, tipleri değişir ve yaşadığımız örnekler aynıdır aslında. Onun için Tarih tekerrürden ibarettir deriz.
Bırakın insanlık kazansın, nefret yerine, bırakın sevgi kazansın. Sadece sevelim. Kim ya da ne olduğuna bakmadan. Bize gönderisi muhteşem olacaktır. Şanslıyım, şansımı seviyorum. Her zaman ihtiyacım anında yetişen, sevgi yumağını, dostluğa göz kırpan yarınlarımı seviyorum. Ben özetle insanım aslında. Bırakın kim olduğumu beni sevin, gıcık olduğunuz her hareketi kendinize sorun. Benlik durum yok. Suçlu yok. Bana teşekkür edin size öğrettiğim dersler için. Bırakın benim hakkımda konuşarak elektirik süpürgesi olmayı. Hayatımdaki tüm elektirk süpürgelerine teşekkür ediyorum negatif enerjimi emdiğiniz için. Sizlere minnettarım. Ama, ben sizlerinde mutlu sevgi dolu olmanızı isterim. Sormak isterdim siz en son hiç bir şey beklemeden ne zaman birini koşulsuz sevmeyi denediniz. Ya da size birşey veren kişiye ne zaman teşekkür ettiniz? Ya da sırf bir şey verdiği için mi selamlaştınız? Amacınıza yaklaştıran bu objenin de bir hayatı duyguları olduğunu hiç mi farketmediniz?. Ben sizim aslında, sizden bensiniz. Biliyorum hepimizde büyüyeceğiz. Bir gün karşılaştığımızda geçmişe bakıp güleceğiz. Neden insanlık kazanması gerekirken nefret kazansın? Bırakın histerik hislerinizi. Hayat hiç bitmeyecekmiş gibi gelir insana. Ama bir gün bitecek ve bizler toprak olacağız. O halde yaşarken çamurlaşmak niye?
Ben sizin aslında, ben sizin görmek istemediğiniz aynanızım. Ben sizin. Hayat çok basit aslında. Karşımıza hep bizi düzenlemek adına kişiler çıkar. Bizi kızdırırlar, üzerler, severler, hayata bağlar ya da söndürürler. Bizi büyütürler eğer dersimizi alırsak o kişiler zaten kendiliğinden gider ve o kişilere benzeyen birileri karşımıza bir daha çıkmaz. Ama dersimizi almazsak bu hastalık olur, kişi olur, olay olur. Adı değişir, tipleri değişir ve yaşadığımız örnekler aynıdır aslında. Onun için Tarih tekerrürden ibarettir deriz.
Bırakın insanlık kazansın, nefret yerine, bırakın sevgi kazansın. Sadece sevelim. Kim ya da ne olduğuna bakmadan. Bize gönderisi muhteşem olacaktır. Şanslıyım, şansımı seviyorum. Her zaman ihtiyacım anında yetişen, sevgi yumağını, dostluğa göz kırpan yarınlarımı seviyorum. Ben özetle insanım aslında. Bırakın kim olduğumu beni sevin, gıcık olduğunuz her hareketi kendinize sorun. Benlik durum yok. Suçlu yok. Bana teşekkür edin size öğrettiğim dersler için. Bırakın benim hakkımda konuşarak elektirik süpürgesi olmayı. Hayatımdaki tüm elektirk süpürgelerine teşekkür ediyorum negatif enerjimi emdiğiniz için. Sizlere minnettarım. Ama, ben sizlerinde mutlu sevgi dolu olmanızı isterim. Sormak isterdim siz en son hiç bir şey beklemeden ne zaman birini koşulsuz sevmeyi denediniz. Ya da size birşey veren kişiye ne zaman teşekkür ettiniz? Ya da sırf bir şey verdiği için mi selamlaştınız? Amacınıza yaklaştıran bu objenin de bir hayatı duyguları olduğunu hiç mi farketmediniz?. Ben sizim aslında, sizden bensiniz. Biliyorum hepimizde büyüyeceğiz. Bir gün karşılaştığımızda geçmişe bakıp güleceğiz. Neden insanlık kazanması gerekirken nefret kazansın? Bırakın histerik hislerinizi. Hayat hiç bitmeyecekmiş gibi gelir insana. Ama bir gün bitecek ve bizler toprak olacağız. O halde yaşarken çamurlaşmak niye?
Sevginin, insanlığı kazandığı yarınlar hepimizin olsun. Biliyorum sizde seviyorsunuz beni sadece kendinizdeki hataları anlamıyorsunuz, kabullenemiyorsunuz. Yine şükredelim hep birlikte var olduğumuz için. hepimiz iyi ki varız.
DUYGU SONGÜL KAHRAMAN
0 yorum:
Yorum Gönder