YILLAR ÖNCESİNDEN BİR YAZIM
Bugün bir kediş gördüm apartmanın hemen önünde. Ankara'ya gitmek için servis bekliyordum sabahın körü ilk defa görüyorum.Direk benim yanıma geldi renkli tekirlerden cinsi.Sevildiğini anladı oysa sadece bakmıştım.Elimi bile süremedim çok sevmeme rağmen.Sağlık bilgileri olanlar bilir kemoterapi almış kişiler kedi tırmığına karşı tedbirli davranmalılar.Çünkü zehirlenip,ölme ihtimalleri bile olabilir.Bu yüzden bahçedeki kedişlerimi bile tedbir amaçlı aylardır görmüyorum.Ama bu hayvanı Yaradan’ın o anda gönderdiğine inandım.Kafasını saatlerce geldi bana sürttü.Bakkal yeni açılmıştı,ekmek geldi ve onların peşinden koştu bir lokma ekmek vermediler,çok üzüldüm.Yanımda da tek lokma yiyecek yoktu ve hemen ablama telefon açmak aklıma geldi.Ablam ben servise binmek üzereyken kedişin mamasını getirmişti.O kadar açtı ki hayvan hemen yiyeceği doğru koştu.İnsanlığımdan utandım.Anlık karnı doydu tamam da ya sonrası n’olacak? O da sıcak yerde uyumayı ve sıcacık yemek yemeyi hak ediyor ama elimde imkan olmadığı için onu göz göre göre dışarda bıraktık.Şu andan itibaren istiyorum,hatta olmuş gibi hayal ediyorum barınak yapmak için gerektiği kadar zengin olmayı, kendim için değil sadece sokak hayvanları için.Nasıl yaparım hiç bilmiyorum ama birgün bu hayalim gerçek olacak onu biliyorum…Lütfen çöp kenarlarına su ve yiyecek bırakın.Dilleri yok çığlık atacak ya da yardım isteyecek ama hepsi o kadar aç ki…
Bugün bir kediş gördüm apartmanın hemen önünde. Ankara'ya gitmek için servis bekliyordum sabahın körü ilk defa görüyorum.Direk benim yanıma geldi renkli tekirlerden cinsi.Sevildiğini anladı oysa sadece bakmıştım.Elimi bile süremedim çok sevmeme rağmen.Sağlık bilgileri olanlar bilir kemoterapi almış kişiler kedi tırmığına karşı tedbirli davranmalılar.Çünkü zehirlenip,ölme ihtimalleri bile olabilir.Bu yüzden bahçedeki kedişlerimi bile tedbir amaçlı aylardır görmüyorum.Ama bu hayvanı Yaradan’ın o anda gönderdiğine inandım.Kafasını saatlerce geldi bana sürttü.Bakkal yeni açılmıştı,ekmek geldi ve onların peşinden koştu bir lokma ekmek vermediler,çok üzüldüm.Yanımda da tek lokma yiyecek yoktu ve hemen ablama telefon açmak aklıma geldi.Ablam ben servise binmek üzereyken kedişin mamasını getirmişti.O kadar açtı ki hayvan hemen yiyeceği doğru koştu.İnsanlığımdan utandım.Anlık karnı doydu tamam da ya sonrası n’olacak? O da sıcak yerde uyumayı ve sıcacık yemek yemeyi hak ediyor ama elimde imkan olmadığı için onu göz göre göre dışarda bıraktık.Şu andan itibaren istiyorum,hatta olmuş gibi hayal ediyorum barınak yapmak için gerektiği kadar zengin olmayı, kendim için değil sadece sokak hayvanları için.Nasıl yaparım hiç bilmiyorum ama birgün bu hayalim gerçek olacak onu biliyorum…Lütfen çöp kenarlarına su ve yiyecek bırakın.Dilleri yok çığlık atacak ya da yardım isteyecek ama hepsi o kadar aç ki…
Sokakta tek hayvanın daha aç kalmaması dileğiyle, Sevgiler…
© Duygu Songül KAHRAMAN
0 yorum:
Yorum Gönder