AVNİ’Yİ NASIL YENDİM KİTABIMDAN MİNİK BİR KESİT

 AVNİ’Yİ NASIL YENDİM KİTABIMDAN MİNİK BİR KESİT

MAZİDEN HASTALIĞIMI İLK ÖĞRENDİĞİM ZAMAN Kİ PANİK HALİM, O AN Kİ RUH HALİM.

Ölmek asla istemiyorum, kim ister ki zaten ben artık ne istediğimi bile bilmiyorum. Saniyeler kafamda uçuşuyor gözüm kararıyor nedensiz üzgünüm final ne olursa olsun sevmiyorum artık, bu gece yakamoz kokuyor etraf yıkılmış çamur yığıntısı kokuyor umutsuzluk kokuyor. Hırpalanmış bir kuyudayım şimdi. Öksüz ve yetimim bu gece . Eskiden ben terketmezdim kendimi bu gece farklı artık her şey. Çünkü yapamadığım ama yapmam gereken bir çok şeyin pişmanlığı üzerimde ama olmaz imkan yok diyorum sonra yine başka şeyler . Ölüm sessizliği rüzgar tepemde uçuşuyor gökyüzü kararıyor sanki ve üstüme çullanmış bir çok ağırlık hissediyorum. Kabus bu farkındayım uyanmak istiyorum ama mümkün olmuyor nedense tek bildiğim umut bitmiş ve ben kurtulamıyorum girdabımdan. Öksüz ve yetimim bu gece mucize oluyor ama hep bir şeyler eksik sanki yani bir şey oluyor yanında bir de olumsuz eşantiyon ne yapsam  ki yada ne yapmam lazım yada ya da ya da off((Yağmur yağsa tüm günahlarımı alıp götürse ve ben birden yenilensem istiyorum. Olmaz mı? Tabi ki olur ama artık her şeye olan inancım kaybeden ben kendim bile tanıyamıyorum. Basım gerçekten dönüyor bu gece. Tüm dünyaya haykırmak istiyorum bazı şeyleri sonra vazgeçiyorum. Umut sadece umut mucize yine olmalı hayatım da ilk sağlık sonra başka şeyler düzelmeli hayatımda ama artık sönük bir volkan gibiyim bu gece patlamaya hazır bir bomba. Fena dolmuşum farkında olmadan. Kimse anlamıyor beni hiç kimse kendimi kendim bile anlamıyorum artık. Tek bildiğim baş edemiyorum artık bir çok şeyle keşke son altı ayımı hayatımdan silebilsem ve sağlıklı nefes alabilsem ve kabus bir gecede başladığı gibi ve bir gecede bitse …Ne olur sanki hayatım olumlu mucizelerle dolsa. Gitmek istiyorum bu şehirden değil sadece istemesem de gideceğim ama beni tanımayanlar arasında az da olsa umut olur muydu? Acaba ayakta kalmak için...yıkılanlara kızmıyorum artık çünkü fena ağırlık yük üzerimde ve hep kendim baş etmek zorunda kalmam nefes alamıyorum yine bu gece ama Allaha olan inancım yine azda olsa toparlıyor beni… Hoşcakal bir çok şey gibi gerçekten sende yok oldun sağlık olsun demeye dilim varmıyor artık fenaları yaşıyorum bu gece...Ömrüm hiç bu kadar anlamsızlıkta sallanmamıştı ama olsun yine de bir final vardır herhalde kim bile bilir geleceğin bana ne göstereceğini .Merküre kızıyorum yine gerileyip beni gerdiği için… Hoşcakal dostlarım bir gün gerçekten vedalaşma imkanlarımız olmayabilir hayat yorma beni diyorum ve bu geceyi kendim final yapıp kapatıyorum…
DUYGU SONGÜL KAHRAMAN