GÜLÜMSEYEMİYORUM

Herkesin dilinde bir şarkı mırıldanılıyor. Ninni de ninni. Türkiye'm uyku da. Türkiye'm yasta. Bazı şarkılar ölüm gibidir, gerçekten uyutur. Madem hepimiz de öleceğiz söz israfı yapmayalım. Hepimiz ölümcül hasta gibi bekliyoruz. Ya da kurbanlık koyun gibi. Zamanı gelince gideceğiz. Sebebini kimsenin bilmediği diyarlara. Hiç istemediğimiz şekiller de. Sokaklar yıkandı, ölüler taşındı. Yaralılar yaşayıp yaşamayacağını bilmeden ameliyat da ya da bir şekilde korkusunu bastırma ayakta kalma çabası. Aynaya hiç bakıyor muyuz acaba yüz ifademizi görmek için. Bu gidişle belki de Türkiye'de sadece o kıskanılan 4 mevsim kimsenin kıyamadığı başka ülkelerin kıskandığı ülkem kalacak geriye. Altı dolu ve üstü boş şekilde. Altında binlerce pişman yaşamak isteyen ölüler ile. Tablo karanlık, ürkütücü. Bizde mi bir Suriye gibi, Irak ya da İran gibi ülkemizi terk eden yabancı ülkelerde sığıntı olan 2.sınıf vatandaşı olacağız sırf tek parça yaşamak için. Miras kavgalarını hatırlatıyor bana yaşananlar. Baba ölüyor ve vicdanlar köreliyor. Baba varken susan korkan bireyler baba ölünce ayağa kalkıp canlanıyor. Masa toplantısı yerine şiddet konuşuyor, dil yerine silahlar. Vicdan yerine küfürler. Sonrası mı? Hepsi ölüyor. arkasında kalanlar sadece torunlar. Hatalarını bazen anlayıp vazgeçiyorlar bölüşüyorlar adam gibi toprakları ya da kan davası sürüp gidiyor. Beyin gelişimini tamamlamadıysa eğer her zaman bir haksızlık olacaktır. Ölenler düşünüyor mu acaba kimler ve ne uğruna öldüklerini. Nefis aradan çıkıyor belki de çok gülüyorlar bize gidenler. Öyle İşte !!! Gülümsemek istesem de gülümseyemiyorum.Tablo ağır geliyor yüreğime. 1 Yumruk gibi tıkanıyorum. Sözün bittiği yer. Hadi yaşayalım öyle ise.

DUYGU SONGÜL KAHRAMAN